“Ik ben op zoek naar creaties die je binnenleiden op een intuïtief niveau van begrijpen en daarmee het ‘fysieke begrijpen’ aanspreekt. Alle elementen, licht- geluid- decor- speler en toeschouwer, zijn voor mij hierin potentiële en gelijkwaardige spelers die hun eigen verhaal en functie in de machine van het werk innemen.
Mijn werk is dan ook niet per definitie theater te noemen; het vertrekt vanuit een beeldende ingeving of een vraagstuk dat zich in een vorm laat gieten waarin het zich het beste manifesteren kan.”
Marinke Eijgenraam – performer, danser en theatermaker.
Afgestudeerd in 2009 aan de opleiding Moderne Theaterdans aan de Academie voor Theater en Dans te Amsterdam. Na mijn afstuderen werkte ik samen met verschillende theatermakers en proefde van uiteenlopend werk zoals jeugdvoorstellingen, dansfilms en choreografie. Met het collectief Tragic Trio dat ik samen met Manon Avermaete en Paulien Truijen opzette (tegenwoordig Woest) speelde we op locatie- en straattheater gerelateerde festivals in zowel Nederland als in het buitenland. Een wens die weinig vorm had gekregen tijdens de opleiding kreeg hiermee een kans tot ontwikkeling: dans en beweging toepasbaar maken als onderdeel van een groter geheel, het liefste in de buitenlucht en bij voorkeur in direct contact met publiek.
Écht thuis kwam ik bij het gezelschap Schweigman& waar alles op zijn plek viel in de voorstelling Wiek. Hierop volgde Zweep, Spiegel, Tussen en Benen en zo werd ik steeds nieuwsgieriger naar de wereld van ‘de Mime’ en de welbekende Mime Opleiding die daarbij hoort.
Een plek om te experimenteren en een eigen signatuur als maker en speler te ontwikkelen.
Ik auditeerde, werd aangenomen, maakte de verstilde voorstelling Sterveling en de na zeggen ‘indrukwekkende en geëngageerde voorstelling’ Ontheemd.
Na een tweejarig traject behaalde ik mijn tweede Bachelor aan de Academie voor Theater en Dans met de opbrengst dat ik zowel mijn makerschap als in mijn spelersschap stappen had gezet. Ik voelde me dan ook vereerd om in de winter van 2017 als understudy in de voorstelling Horror van Jakop Ahlbom te spelen.
Daarnaast heb ik mijn eigen werk verder kunnen ontwikkelen met ondersteuning van het Talentontwikkelingstraject van Schweigman& in de periode 2017 – 2020.
Een vorm van werken waarin een testtraject of vooronderzoekstraject voorafgaande aan de creatie van een werk centraal staat. Zo zette ik in Connotatie mijn publiek actief in als ‘ervarend oog’ ter ontwikkeling van het werk en gebruikte hen feedback voor doelgerichte vormgeving.In Ogenschouw stelde ik mijn publiek centraal als hoofdrolspeler waarin de ‘ervaring van gronden’ letterlijk werd uitgevoerd.
Mijn onderzoeksreis naar Senegal in 2020 spande de kroon door de vermenging van interculturele inzichten die ik in het land opdeed als broeiende thematische boventoon op een onderzoek naar beweging en de zeggingskracht ervan.