Marinke Eijgenraam - In Ogenschouw 2.0

Levend in een wereld van gedachten, impulsen en constante prikkels vraagt Marinke Eijgenraam zich af of de echte tastbare wereld nog wel tot haar spreekt. “In hoeverre vind ik vaste grond in de omgeving waar ik letterlijk met mijn voeten in sta of bevinden mijn wortels zich in een ontastbare wereld van gedachten?”

In het werk In Ogenschouw – een bedrieglijke belofte tot gronden ben ik op zoek gegaan naar antwoorden op de vraag wat het spreekwoordelijke gronden in deze huidige tijd betekent.
Vormgegeven in het Atelier Oerol én Over het IJ Festival 2018-2019, bracht dit twee creatie en speellocaties met zich mee. Het publiek werd hierin bevraagt hoe filters en tussenwanden ons ervan weerhouden een te worden met de tastbare en nabije omgeving.

Is het gemakkelijker om te gronden in een omgeving die we helemaal naar eigen hand en wens hebben ingericht of is juist dat wat we als natuur beschouwen het landschap waar we per definitie het beste gronden?
Liggen de lagen die verstoren en ruis veroorzaken in onszelf- of buiten onszelf in onze omliggende omgeving? Wat zou een staat waarin deze mentale blokkades niet zouden bestaan ons opleveren?

Het werk resulteerde in een ervaring waarin het publiek zichzelf tot aan kniehoogte in de grond van het Terschellinger bos groef. Oog in oog met een boom lieten zij zich gedurende tien minuten tot stilstand zetten.
De grond in Amsterdam Noord (2.0) bood deze optie niet. Gronden bleek hier een ander vermogen te vragen: aan de hand van visualisatie werd de bezoeker begeleidt om door klinkers en steen heen te kijken, de oren te sluiten en de gronding in de stilte van de binnenwereld te ervaren.