Onderstaande tekst bestaat uit fragmenten van de tekst die tijdens de presentatie voorgedragen is.
Gezien de theatrale toon en de context waarin deze wel of niet juist geplaatst kan worden is de volledige tekst hier niet te lezen. Bij interesse naar de volledige tekst, contact ME
We waren in Dakar Senegal voor een stage Sabar Dans.
De dans was nog complexer dan we van tevoren dachten.
Maar ook energiek en gelukkig waren we ook met veel Senegalese mensen die hun Senegalese bestaan aan ons wilde laten zien. Per ongeluk zagen we ook dingen die we misschien niet hadden mogen zien.
Zoals tranen. Huilen is iets wat ze niet graag in Senegal lijken te doen.
Liever zijn ze harstikke uitbundig, vriendelijk en positief.
We zagen in Dakar Senegal ook allerlei dingen die we heel mooi cultureel Senegalees vonden. Een echte Hollander zou zeggen ‘typisch Afrikaans en helemaal niet Nederlands’.
We komen niet onder onze aard van vergelijken en alles willen plaatsen uit.
In onze theatrale vertaalslag gedurende de onderzoeksweek konden we daar nog niet veel mee doen.
We vonden dat we daarvoor te kort op Afrikaanse bodem waren geweest met het gevaar dat onze observaties en conclusies misschien ongegrond zouden zijn.
Wat kan je als theatermaker wel of niet zeggen en als je iets zegt welke context moet je dan geven?
Een ding is gelukkig wél zeker: wij weten nu veel meer over de Sabar dans dan de meeste van ons.
Sabar dans beloofd veel leuks en positiefs maar in werkelijkheid is het heel ingewikkeld.
Het is een dans met hele wilde armen en benen en hele complexe ritmes die wij niet begrijpen omdat we de ritmische trommeltaal van Senegal niet kennen.
Het lijkt alsof je heel vrij mag dansen en gewoon maar wat kan doen maar zo simpel ligt het niet. Er zijn veel regels waar je je aan moet houden en je moet hele goed oren hebben om op het juiste moment je dans te beginnen.
Tegelijkertijd kijken de mensen je heel verwachtingsvol aan.
Als het invallen gelukt is moet je tijdens het dansen de percussionisten blijven aankijken en heel zeker weten wat je aan het doen bent.
Zij gaan dan muziek maken die bij de timing van jouw bewegingen past.
Dat maakt het spannend want als je niet zeker weet wat je doet begrijpt de percussie je niet en sta je voor gek omdat ze je niet volgen.
Wat helemaal niet zo heel erg is eigenlijk, want Senegalezen vinden het allerleukste als je gewoon je best doet en je alle energie geeft die je hebt.
En sexy bent.
En de percussionisten durft aan te kijken.
En trotst bent.
En net alsof doet alsof je het heel goed kan.
Een ding is wel heel zeker.
Senegalezen vinden je helemaal niet interessant als je je verstopt.
Wat je geeft is wat je krijgt.
Dat is wat je door Sabar te beoefenen in Dakar Senegal heel goed leren kan.